Vlinderstruiken

Voor de zoveelste keer loop ik met onze hond het park in. Het is het Philips-van Lenneppark in Eindhoven. Het driehoekige park ligt tussen de snelweg A2, een afrit en een woonwijk in. En voor de zoveelste keer loop hetzelfde paadje in het ongemaaide veld. Ik kijk tegen een geluidswal aan met één lelijke graffititekst...zonde. En  voor de zoveelste keer loop ik langs dezelfde vlinderstruiken. En nu kijk ik niet over ze heen naar het hondenlosloopveld en de laan met Paardenkastanjes, maar juist goed naar de struiken zelf en vraag me af: hoeveel verschillende vlinders zie ik nu? Ken ik hun namen? Kan ik ze vastleggen door middel van mijn smartphone en nog iets ontdekken? En wat blijkt?

Ik zie vier verschillende soorten, van alle vier een paar en dit wel een aantal dagen achter elkaar! Veel foto’s genomen en het Koolwitje was de moeilijkste om te fotograferen; die blijven maar niet stilzitten, maar geduld loont. Wat is de ontdekking? Het kan heel veel uitmaken of je een vlinder met zijn vleugels open of dicht ziet!  Van de Atalanta heb ik de afgelopen dagen drie posities kunnen vastleggen...en dat is eigenlijk het mooiste, want dan kun je echt zien dat het om dezelfde soort gaat.

Terwijl ik tevreden doorloop schieten me andere gedachten te binnen: hoe zien de rupsen van die vier soorten eruit? Wil ik dat ontdekken moet ik te weten zien te komen wat hun waardplanten zijn, oftewel de planten waar zij zich mee voeden. Dit betekent huiswerk...en die hond dankbaar zijn dat ie mij elke dag mee naar buiten neemt. De vlinderstruik kan bloeien tot in oktober dus ik kan er nog even van genieten!