Edelherten, en dan vooral burlende edelherten, dat zou mooi zijn! Maar waar zijn ze? Op de Veluwe? In de Oostvaarders plassen? 'In het Weerterbos'. Deze hint kreeg ik eens (lees dat hier). Maar ook in Best. Best? Zo dichtbij? En jawel, in het Het Groene Woud: het gebied tussen Tilburg, Den Bosch en Eindhoven. In Nederland ligt veel dicht bij elkaar. Door dit gebied loopt bijvoorbeeld de A2 en een spoorlijn. Dus op de A2 zoef je zo de bomen voorbij waarachter de herten vertoeven. Je zult ze niet zien. Ook per trein is de kans klein. Zelfs te voet is het nog zoeken, bleek. Want ook met een boswachter van Brabants Landschap viel het niet mee. Ook al was de groep stil en mocht onze Beagle Bo op zondagmorgen niet mee, duurde het toch wel even voordat iemand de Koningen van het Woud spotte. En dan ook nog ver weg tussen de bomen. Maar we hadden ze gezien! Nazoekwerk liet zien dat de vier genoemde gebieden ook de enige gebieden in Nederland zijn waar edelherten te spotten zijn. Ook al zijn ze uitgezet en zitten ze omrasterd, het is toch mooi dit, op de Eland na, grootste hertensoort van Nederland te zien en dan vooral een mannetje met een groot gewei. Maar ja, die wil ik dan wel op de foto krijgen. September/oktober is de tijd voor het burlend hert, de tijd waarin hij indruk op de hinden gaat maken om te kunnen paren. Waar in Het Groene Woud is een gunstige plek? Op de Monnikenweg te Best mag je met de auto komen en is een wildscherm in de buurt. Laat ik daar maar eens beginnen. Op zondagmorgen 20 september 2020 op weg en deze keer zonder Beagle Bo om de de 'zienkans' te vergroten (een vriendelijke manier om te zeggen dat honden in dit gebied verboden zijn). Toch nog een half uurtje rijden wegens de meerdere B-wegen. Auto langs de weg tussen wat gras en bomen geplant, wandelschoenen aan, rugzak met camera en verrekijker om. Op naar het wildscherm; die staat er toch niet voor niets. Zo'n 200m verder links af en je loopt zo tegen een houten schutting met verschillende grote gaten. Je kunt zelfs een verhoging op om eroverheen te kijken. En ja hoor, om 7.37u, in de verte zie ik:
Dit mannetje was ook de enige die ik heb gezien die morgen. 'Gister waren ze hier wel' zei een man op de fiets. Hij bleek bij de gids te horen die verderop met een groep liep. Hij moest proberen te ontdekken waar de herten waren zodat de gids er naartoe kon lopen. 'Maar ja, ook wij hebben niet altijd geluk'. Toch besloot ik in deze periode een paar keer terug te gaan. Ik kreeg van nog een spotter de hint het naast het spoor na de wildbrug te proberen, zo'n 20 minuten verder. Het bleek een gouden tip: een behoorlijk gebied die goed te overzien was vanaf het hek daar er geen hoge begroeiing is. Zeg nou zelf...
De foto hierboven is een foto van een filmshot. Zo heb je meer vrijheid welk shot het mooist is. Het aantal MB's en pixels worden dan wel gehalveerd. Een fietser stopte. Het bleek een buurtbewoner die zijn die bijna dagelijks in deze periode even kwam kijken. 'Komen ze ooit dichter bij het hek? Nu staan ze toch wel zo'n 100m ver.' 'Soms wel, maar niet zo vaak.' Dan is een camera met veel zoom (65x) wel handig, en toch...je wilt altijd beter. Ik had een andere fotograaf mij zien passeren. Waar is ie gebleven? Ik loop ook aan. Even later zie ik hem weer, met nog iemand, hurkend op een klein heuveltje: de bijna ideale spotplek. Ik aarzel een beetje...zal ik er bij gaan staan? 'Gewoon doen' denk ik bij mezelf en even later zeg ik zachtjes 'hallo, mooie plek' en begin mijn statief achter hen neer te zetten. Een wat minder hartelijke begroeting komt er terug, maar oké, we doen het ermee. Het resultaat (met een klein beetje bewerking achteraf):
Hier zie je nog een filmpje die hier is gemaakt en nog meer info van het Edelhert.
Geschreven 16-01-2021