December 2021...8 jaar verder dan de start van deze website. Veel geleerd. Maar hoe meet je dat? Aan de ruim 500 pagina's van deze site? Als je de info daarvan had kunnen onthouden misschien wel, maar dat is niet zo. Je weet pas of je iets onthouden hebt als je het weer te binnen kan brengen,  zoals op een wandeling en je de naam van een vogel, een paddenstoel of een plant weer herinnert. En wanneer je tegen je mede-wandelaar wat vertelt en die oprecht verbaasd staat dat je dat weet. Bijvoorbeeld die keer dat ik iemand attendeerde op het gezang van de Zanglijster: hij heeft ca. 4 melodieën die hij steeds herhaalt. Maar als je dat niet weet, dan denk je in eerste instantie dat het verschillende vogels zijn. Of die keer dat je een Bekermos aanwijst en zijn naam noemt. Het is zo klein dat je er zo aan voorbij zou lopen. Of dat je zegt dat de Dodaars de kleinste fuutsoort in Nederland is en dat het zijn naam dankt aan zijn dons op z'n aars.

Zonder opschepperig te willen zijn maakt het een wandeling vaak leuker als je iets over wat je ziet kunt vertellen...al is het maar tegen jezelf. Ik was deze website begonnen omdat ik me steeds meer bewust was van het NIET weten van de omgeving. Gelukkig is dat letterlijk meer verleden tijd geworden. Maar ook hier geldt: hoe meer je weet, hoe meer vragen je hebt. Waarom die verschillende, maar toch steeds herhalende deuntjes van de Zanglijster, waarom groeit Bekermos daar en welk Bekermos is het precies? En waarom zie je een Dodaars vaak alleen op een ven? Gelukkig merk ik ook dat aan mijn nieuwsgierigheid grenzen zitten en tevreden kan zijn wat ik wel al geleerd heb. En dit dankzij het internet zoals Vogelbescherming.nl of het blad Roots die ook een website heeft (rootsmagazine.nl). En de planten- en vogelcursus van IVN, aanraders. Je leert van anderen en is nog gezellig ook. Maar ook gewoon alleen op stap gaan heeft voordelen: minder geluid en afleiding, meer rust voor een foto.

Ik heb ook veel van YouTube geleerd, vooral toen ik me meer ging verdiepen in het fotograferen. Wat zijn er veel natuurfotografen die hun kennis delen! Je ziet dan ook dat je het zo gek kan maken als je wilt qua foto-uitrusting, maar ook qua natuurreizen, wachturen in een camouflage-tentje, lijden in slechte weersomstandigheden. Ik blijk toch meer een droog weer-wandelaar! Dit tempert ook je verwachtingen wat betreft je eigen WOUW-foto's. De voorgenoemde categorie natuurfotografen verdienen het ook om mooiere foto's te maken. 

Ben nu wel overgegaan naar een Sony A6400 met de Tamron 18 - 300mm lens: met de grotere APS-C sensor en afneembare zoomlens. Dit had ik een paar geleden niet gedacht te doen. Maar toch gedaan met als extra reden als aandenken aan m'n overleden vader: van zijn geld gekocht. In zijn laatste Alzheimerjaren zijn we regelmatig samen op vogelplekken geweest; terwijl ik foto's maakte keek hij met de verrekijker. Hij was geen echte kenner van de natuur, wel een genieter. En dat is ook mijn doel met als devies: 'meer weten dient te leiden tot meer genieten'. Die scherpe foto, dat weetje, dat plekje. 

Enkele hoogtepunten van de afgelopen 8 jaren zijn wel het 29 seconden durende filmpje van een everzwijn in het Leenderbos op 22 juli 2018. Een kleine 2 jaar later en een paar honderd meter verder alleen nog maar in een flits een zwijn met 2 frislingen kunnen vastleggen in 5 sec. Of de vos die me van een afstandje aankeek (21 mei 2020). Of die koekoek (8 mei 2021). Of de ijsvogel, die in het Stadswandelpark bleek te zitten (april 2021)! Maar ook toen ik eindelijk de kleine karekiet kon traceren tussen het riet in mei 2019. En laat ik één van m'n eerste foto's niet vergeten van de icarusblauwtjes...nooit meer in deze pose gezien (2 juni 2014). Zo ook maar één keer de zwarte specht gezien, 18-03-2018, op de Leenderheide. Of de keep op de Strabrechtseheide op 17 april 2021. Of het edelhert...

Zogenaamde dieptepunten zijn  de dieren die ik nog niet gezien heb, zoals een uil of een mol, laat staan de visarend of de wolf. Maar niet getreurd, eerder zien als een stimulans om door te gaan! 

28-12-2021